بدون شک ترانزیستورهای اثر میدانی و خصوصا MOSFET ها نقش به سزایی در رشد و پیشرفت تکنولوژی در سال های اخیر داشته اند. افزایش اعجاب برانگیز سرعت کامپیوترها تنها یک نمونه از قابلیت های این ادوات ریز دوست داشتنی است.

به این ترتیب نیازی به توضیح نیست که عملا قسمت شیرین این سری مطالب آموزشی hspice همین بخش ترانزیستورهای اقر میدانی است که طراح را قادر می ساز طرح های خود را شبیه سازی کرده و مورد مطالعه قرار دهد.

کار را با JFETها و MESFETها شروع می کنیم. البته تاکید زیادی روی آن ها نداریم چرا که بحث اصلی ما MOSFETها هستند که در ادامه ی این نوشتار به آن ها خواهیم پرداخت.

(بیشتر…)

حالا که با نحوه ی تعریف مقاومت ها، سلف ها و خازن ها در hspice آشنا شدیم زمان آن رسیده تا کمی بیشتر وارد قسمت جدی بحث شبیه سازی مدارات الکترونیکی با hspice شویم و به معرفی ترانزیستور ها بپردازیم. در ادامه این روند را با BJTها شروع می کنیم و قسمت بعدی را هم به ترانزیستورهای اثر میدانی اختصاص خواهیم داد.

نکته ای که خوب است از همین ابتدا به آن توجه داشته باشیم بحث مدل است. حتما از قسمت تعریف مقاومت و خازن ها به یاد دارید که در آنجا می توانستیم مدلی برای عنصر مورد نظرمان تعریف کنیم و برخی پارامترهای مربوط به شبیه سازی عنصر را در آن ذخیره کنیم و البته تعریف مدل در مورد مقاومت و خازن کاملا اختیاری بود. اما حالا که می خواهیم وارد دنیای نیمه هادی ها شویم باید بخاطر داشته باشیم که تعریف مدل برای عنصر نیمه هادی در hspice الزامی است. با این پیش زمینه ی ذهنی به سراغ دستور تعریف BTJ در hspice می رویم.

(بیشتر…)

در این قسمت از آموزش hspice می خواهیم به شرح چگونگی تعریف عناصر مداری در hspice بپردازیم. کار را با تعریف مقاومت ها، خازن ها شروع می کنیم و در قسمت بعد به سراغ سلف ها و سلف های دارای تزویج می رویم. بعد از آن هم به نحوه معرفی انواع ترازیستور خواهیم پرداخت. در هر بخش ابتدا شکل کلی دستور معرفی می شود و هر کدام از پارامترهای آن جداگانه تشریح می شوند و در دنباله ی آن هم یک یا چند مثال از کاربرد دستور ارائه می شود.

(بیشتر…)

LCDهای کاراکتری  در انواع مختلف در بازار موجود می باشند ولی پرکاربردترین آن ها LCD های ۱*۱۶، ۲*۱۶ و ۴*۱۶ موجود می باشند و در مدارات دیجیتال برای نمایش حروف، اعداد و کاراکترهای خاص به کار می روند. برای راه اندازی و استفاده از LCD باید ابتدا برنامه ی مناسب به یک میکروکنترلر داده شود و سپس LCD به صورتی که در زیر گفته شده به سخت افزار متصل گردد.

LCD دارای ۱۶ پایه می باشد و معمولا پایه های ۱ و ۱۶ نشانه گذاری می شوند تا کاربر بتواند آن ها را از هم تشخیص دهد. کاربرد هر کدام از پایه ها و نحوه ی اتصال آن ها هم به صورت زیر است.

۱) پایه ی VSS که باید به زمین مدار وصل شود.

۲) پایه ی VDD که باید به مثبت منبع تغذیه وصل شود. منبع تغذیه برای LCD های نوعی موجود باید حدود ۵ ولت باشد و در صورت امکان از خروجی یک تنظیم کننده ی ولتاژ تامین شود.

۳) پایه ی VEE برای تنظیم شدت رنگ LCD است که باید با استفاده از یک مقاومت به زمین مدار متصل شود. هر چه مقدار مقاومت کوچکتر باشد، کاراکترهای نمایش داده شده روی LCD پر رنگ تر دیده خواهند شد.

۴)RS

۵)RW

۶)EN

پایه های ۴ تا ۶ برای تنظیم کاربری LCD هستند و در کاربرد های معمولی می توان پایه های ۴ و ۶ را یه VCC و پایه ی ۵ را به GND وصل کرد. با این وجود عمدتا این پایه ها به پایه های متناظر روی میکروکنترلر وصل می شوند.

۷-۱۴) این پایه ها پایه های DATA هستند و به پایه های متناظر روی میکروکنترلر متصل می شوند. میکروکنترلر ها برای ارسال اطلاعات به LCD از ۴ خط استفاده می کنند که به پایه های ۱۴-۱۱ روی LCD متصل می شوند.

۱۵) برای تامین روشنایی LCD استفاده می شود و به آند مجموعه LEDهای پشت LCD وصل است. این پایه باید به مثبت منبع تغذیه وصل شود. ولتاژ ۵ ولت برای تغذیه ی این مدار مناسب است و ولتاژهای بالاتر باعث داغ شدن LCD می شود.

۱۶) مکمل پایه ی ۱۵ است و در واقع کاتد LEDهای یاد شده است که باید به زمین مدار وصل شود.

**) در مورد دو پایه ی آخر لازم است گفته شود که استفاده از آن ها هم باعث داغ شدن LCD می شود و هم توان مصرف می کند. به این ترتیب بهتر است با استفاده از یک کلید ترانزیستوری ساده پایه ی ۱۵ را تنها زمانی وصل کرد که نیاز به خواندن LCD داربم و در مواقع کار عادی مدار، این پایه قطع باشد.

در مواردی که نیاز به روشن بودن دائمی LCD داریم می توانیم با استفاده از مقاومت مناسب جریان LEDها را محدود کنیم.