حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینم
جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
بس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاح
سینه تنگ من و بار غم او هیهات
من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر
بنده آصف عهدم دلم از راه مبر
بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
بس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاح
سینه تنگ من و بار غم او هیهات
من اگر رند خراباتم و گر زاهد شهر
بنده آصف عهدم دلم از راه مبر
بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم
یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینم
شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم
مرد این بار گران نیست دل مسکینم
این متاعم که همی‌بینی و کمتر زینم
که اگر دم زنم از چرخ بخواهد کینم
که مکدر شود آیینه مهرآیینم
یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینم
شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم
مرد این بار گران نیست دل مسکینم
این متاعم که همی‌بینی و کمتر زینم
که اگر دم زنم از چرخ بخواهد کینم
که مکدر شود آیینه مهرآیینم
دیدگاهتان را بنویسید